ผ้ากันน้ำเป็นส่วนประกอบสำคัญของเสื้อกันฝน และเต็นท์ก็เหมือนกัน แต่จะทำให้เราแห้งได้อย่างไร? เคล็ดลับอยู่ที่การเคลือบพิเศษที่ไล่น้ำออกจากผิวผ้า - แต่กระบวนการใดในการผลิตผ้านี้? ในบทความนี้ เราจะดูกระบวนการเคลือบนี้ รวมถึงสิ่งที่ทำให้ผ้าอย่างไนลอนหรือโพลีเอสเตอร์กันน้ำได้
ผ้ากันน้ำทำจากเส้นด้ายที่อัดแน่นและมีรูพรุนน้อยเพื่อการดูดซับความชื้น บางชนิดอาจมีคุณสมบัติการกันน้ำที่ทนทาน (DWR) ซึ่งทำให้ของเหลวไม่ซึมเข้าไปในแกนกลางของมัน แทนที่จะเกาะเป็นเม็ดบนพื้นผิว
ผ้าทอสามารถกันน้ำได้โดยใช้โพลีเมอร์ที่ก่อให้เกิดสิ่งกีดขวาง ระหว่างเส้นใยและของเหลว เช่น ไวนิล โพลีไวนิลคลอไรด์ ซิลิโคนอีลาสโตเมอร์ หรือฟลูออโรโพลีเมอร์ สารเคมีนี้อาจเติมในระหว่างการผลิตหรือนำไปใช้ในภายหลังระหว่างผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป เช่น เสื้อแจ็คเก็ตและเต็นท์โดยใช้วิธีสเปรย์ฉีด การเคลือบดังกล่าวสามารถใช้ได้กับทั้งผ้าธรรมชาติและผ้าสังเคราะห์
นอกจากการเคลือบโพลีเมอร์แล้ว ผ้าหลายชนิดยังได้รับการบำบัดอีกด้วย ที่เปลี่ยนเส้นใยพื้นผิวเพื่อให้ไม่ชอบน้ำ หรือที่เรียกว่าการบำบัดน้ำขับไล่ที่คงทน (DWR) สิ่งเหล่านี้สามารถใช้ได้กับทั้งผ้าทอและผ้าไม่ทอ การบำบัดด้วย DWR จะยืดอายุคุณสมบัติกันน้ำได้เหนือเนื้อผ้าที่ไม่ผ่านการบำบัด
นักออกแบบผ้าได้ทุ่มเทความพยายามอย่างมากและมุ่งเน้นในการพัฒนาคุณสมบัติกันน้ำ และผ้ากลางแจ้งที่ระบายอากาศได้ดีสำหรับกิจกรรมต่างๆ เช่น เดินป่า ตั้งแคมป์ เล่นสกี และกีฬาอื่นๆ น่าเสียดายที่เนื่องจากเนื้อผ้าสามารถกันน้ำได้มากขึ้นผ่านการทอแบบแน่นหรือการเคลือบที่ให้คุณสมบัติกันน้ำได้มากขึ้น การระบายอากาศของผ้าจึงอาจลดลง การทอแบบหนาแน่นหรือการเคลือบกันน้ำจะสร้างชั้นพลาสติกที่ป้องกันไม่ให้ไอความชื้นหลุดออกไป ทำให้เกิดความชื้นหรืออุณหภูมิร่างกายลดลงในกรณีที่รุนแรง เพื่อตอบสนองต่อความท้าทายนี้ นักออกแบบได้พัฒนาเทคโนโลยีที่ทั้งเพิ่มการกันน้ำในขณะเดียวกันก็เพิ่มการระบายอากาศในเวลาเดียวกัน
แม้ว่าจะมีการก้าวหน้าไปแล้วก็ตาม ผ้ากันน้ำ , ยังคงมีงานอีกมากในการพัฒนาวัสดุกันน้ำที่ปลอดภัยและมีประสิทธิภาพมากขึ้น วัสดุกันน้ำแบบเดิมๆ มักทิ้งสารเคมีที่เป็นพิษซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม การศึกษาพบว่าสารพิษเหล่านี้ยังคงมีอยู่ในระบบนิเวศในขณะเดียวกันก็สะสมในร่างกายของเราเมื่อเวลาผ่านไป นักวิจัยจาก MIT ได้พัฒนาเทคนิคใหม่ที่เป็นนวัตกรรมในการเพิ่มคุณสมบัติไม่ซับน้ำให้กับเนื้อผ้า ซึ่งมีความปลอดภัยและมีประสิทธิภาพมากกว่าวิธีการที่มีอยู่ เทคนิคระดับนาโนของพวกเขาทำงานคล้ายกับการพ่นทราย แต่ที่อุณหภูมิต่ำกว่ามาก นอกจากนี้ยังกระจายการเคลือบระดับนาโนให้ทั่วเนื้อผ้ามากขึ้น ดังนั้นจึงไม่มีจุดร้อนที่สารกันน้ำอาจพังหรือสึกหรอก่อนเวลาอันควร
